Başkasının tabağından yemezsin,
Artıktır diye,
Düşünmezsin ki her öğün yediğin,
Artığıdır nicelerinin.
Kullanılmamış hiçbir şey yok dünyada,
Milyonlarca yılın bir paylaşımı bu,
Sayısız canlının bedeninden geçmiştir,
Taze diye içtiğin bir avuç su.
Ruhun da bedeninde misafir,
Kimbilir kaç bedende daha konakladı.
Kiracı gibi oturduğu her evi,
Ayrılırken kundakladı.
Bu gerçekler kabak gibi ortada,
Görmezsin.
Unutursun döngünün bir parçası olduğunu,
Ve boş yere ölümden korkarsın..