Ahmet Altan Ekşioğlu - Çok Yazık

Hani mutfağa girmiştik ya birlikte.
Anımsarsın.
İki bardak almak için ikimiz.
Yeni bir konuk gelmişti de.
Taze boyalı kıpkızıl dudaklarınla
bir güzel öpmüştün beni.
Sonra dönmüştük arkadaşların yanına,
Ve kahkahadan yıkılmıştı masa.
Sen de gülmüştün bana…
Bense rezil olmuştum.
İşte o saatten beri,
Kimse öpmedi beni.
Kimse de gülmüyor yüzüme artık,
Bu yüzden ben de gülemiyorum.
Çok yazık!