Aylardan Ocak,
Gecenin bir vaktidir,
Zifiri karanlık kucaklamış sisli soğuk havayı.
Asfalta vuruyor, sokak lambalarının ölü ışıkları,
Sanki gizli bir operasyon başlamak üzeredir.
İşte o sırada birden,
Şimşek çakar aniden
Yırtar gecenin kara çarşafını.
Dökülür ortaya tüm çıplaklığıyla yeryüzü,
Görürsün duvarda ağacın resmini.
Çok geçmeden,
Patlatır kulak zarını gök gürültüsü,
Camlar titrer pencerelerde.
Ve başlar yağmurun rüzgarla dansı.
İşte o an,
Sıcak odamda üşürüm.
Sobası yanmayanları düşünürüm.