bulutlar koştururken
kralın soytarılar gibi
yağmur çiziyor kendi resmini
şimşek bir kardelen gibi bitiyor
resim için parşomen toprak
çatlaklar unutuyorlar geçmişlerini
kavrulmak, sedasını yitiriyor hafızalarda
ve byük bir şölen peyda oluyor
krallar sofrasında
ki ev sahibi, gökyüzünden gelen yağmur
şevkatinde de şiddetinde de
hep aynı şevk