Bu gece kafa tasımdan çıkarttım beynimi.
Bir öyle baktım, bir böyle ve anlam veremedim.
Çünkü düşünemedim beynim olmayınca.
Sonra kalbimi kullandım görmek için.
Baktımki bu denizde boşa kürek çeken kayıkçılar onlarca..
Ellerimi kullandım, açtım, aklımı temizlemek için.
Dikenleri alırken, kan aktı ellerimden tonlarca.
Malesef anlayamadınız mecazlarımı açıkça.
Aslında bende anlayamadım hala bu hayatın mecazlarını.
Zorlasamda sınırları, O'na çekti beni işaretler.
Biraz daha yaklaşmam gerek aynaya, göremedim yüzümün beyazlarını...
Belki birgün görürüm senemin beyazlarını.
Sular akmaması için aktarmam gerek damlarımı.
Ama önce dikmek gerekir günde beş direk.
Hayat birgün herkese iyi akşamlar diyecek...
İyi olmak icin insan mutlaka Din lenecek.
Yılanlar aç, onlara da gerekir yiyecek.
Yem olarak belki sonda belki başta Adnan gelecek.