Adnan Durmaz - Yıllar Sonra Kente Döndüğün Zaman

Kar üstüne düşen kınalı keklik
Kardelen dedikleri kanındır belki
Kursağında kalmış bahara sevdan
Çevrilmiş yıldızlara boncuk gözlerin
Sonsuzlardan hesap sormakta sanki..

Yedi dağ üstüne damlar kurdular
Talan oldu kuş yuvası-gül dalı
Sevda pavyonlara barlara düştü
Dilim eğri hançer oldu ağzımda
Konuşmam suç sayıldı.

İçki bardaklarının kulpuna dikildi kurtuluş bayrakları
Sarhoşlara meze oldu devrimci marşlar
Dürüstlük;
'Seksen öncesine dönmek' sayıldı
İşkenceden yeni çıkmış kızlara
Barlarda bardak bardak epiktir
Ve kirli yataklarda meme bacak freut
terapiler çekildi
Kucak kucak dolaştı sığınaksız kalanlar...

Ey kocakent
Su berrağı gün aydını coşkular büyüttüm
puşt acılı karanlıklarda sana
Pusulu- pusatlı- puslu
Nice dağ başında düşüp düş oldum
Gökkuşağı türküler çağladı cehennem yüreğimden
Ölümü parka yaptım kocakent.
Ve türküm
Tükenmiş yüreklerde alkolle karılıp
Kız tavlama malzemesi yapıldı.
Vakitsiz biten aşklar bilirim
Tomurcukta kopan güller gibidir
Kuş kanadı kalem olsa
Denizler mürekkep
Gökyüzü kağıt
Ayrılığın acısını yazamaz...

Yaşlı dalları kesilmiş gün
Kanlı yapraklar dökerken
Bir başka ayrılıktır akşam
Bir başka kavuşmadır Yıllar sonra kente döndüğüm zaman...

'Bu kentte en güzel anılar
Bir anı oldukça öldürür beni...'*

Diyen bir arkadaş vardı
Vuruldu okul yolunda
Son bakışı bende kaldı
Bende kaldı inci mercan gözyaşı
Her yağmurda ağlayan o hüzün gözlü kızın
Şimdi her adımda cana gelir anılar
Yaşanır yeni baştan tüm ayrılıklar
O anılar ki nerede olursan ol
Kapaklanan deli taylar
Damarları kesilmiş ırmaklar gibi kanar...
Yeşil parkalı gülüşlerle aydınlanan
Alanlar-bulvarlar-varoşlar cana gelir
En güneşli gülüşlerin kurşunlandığı yerde
Onurların satıldığı mezatlar
Entel barlar
Ve gettolar yükselir...

Ey sevdayı pavyonlara düşüren
Ölümü parka yaptığım kent
Ayrılık dedikleri sana dönmekmiş meğer
Ve titreyen ellerinin
'Güneşin battığı yere
Dört nal giden atların...'
Bayrak gibi dalgalanan yelelerine
Sımsıkı yapışacak dermanı kalmamış gayri
Dilerim utancın yeşertsin seni
Çiçekler patlasın yaralarından
Hasretimin yetim kalmış çocuğu
Kuru memelerinde yeniden dirim bulsun
Çözülsün onurunun boynundaki kördüğüm
Beni sevdalara çağır kocakent
Gayri bitsin hasretlik
Bitsin şu sürgünlüğüm...


* Mehmet Gemici
(şiirde geçen iki dizenin ozanı)