Ey yaşamın anlamını arayan delikanlı
Kendi içine bak
Nice kentler kuruldu orada niceleri yıkıldı
Bin yıl önce özgürce uçardı rüzgar uğuldayarak
Onu da zincir vurdular-beton duvarlara geldi
çakıldı.
Gayri tüm bakışlar yitirdi büyüsünü
Yüreklerin yerinde dönenip durur dişli çarklar
Aşklar ki yitireli çok oldu düşünü türküsünü
Ve utanır gibi taşların arasına saklandı
parklar...
Tüm bunları kendi içinde gör ey delikanlı
Sen karanlık gecelerde kesemezsin bilek
damarlarımı
Zamk koklayan çocuklar-ve yüreğini satanlar
için
Ağartmak onurdur saçlarını
Oturup da bir köşede ağlayamazsın
Sevgileri mezatlarda satılan ahaliden öç
alamazsın...
İyi bak yüreğinin aynasına
Bilirsin ki piyonluğa mahkum olmuş canları
Göremeyen milyonlar var onları piyon
yapanları...
Karanlığın ortasında umudu haykır yangınlarla
Sana kalmış kendini bağışlaman
Ama bağışla piyonları...