Adnan Durmaz - Yalnızlığa Serenad

geçti bu gün de geçti
an vardı koynunda sonsuz taşıyan
su dağları yıktı dönmez bir daha
geçti bu gün de geçti şimdi yurdumuz gece
gerek kalmadı gayrı giden aşka eyvaha

bu yürek her ateşte erir mi sandın
her gönülü yari bilir mi sandın

yalnızlığım benim-celladım ve sevdiğim
gecenin yağır sırtına nice kederler yükler
karlı kelimeler
ki kafiyeli bekleyişlerin
kadim şiirini tamamlar zamanlarda
dem oldu bahar kokar uzaktan
hüzzam sevinçler söyleşir rüzgardan kemanlarda yeşerir mi bir defa küflenmiş kütükler

arı her çiçeğe konar mı sandın
her ateş sonsuzca yanar mı sandın

ayrılıktır ki her soluk bir diğerinden
zaman küt kırılır biten sevdalarda
en güzel yerinden
yürek sonsuzlara sığınır bulutların dilinden
kan düşer giden her sevgilide toprağımıza
kan düşer gülüşe
kan düşer düşe

yaralar ömür boyu kanar mı sandın
andığın da seni anar mı sandın