Adnan Durmaz - Yabancı

gölge giymiş duygular geçer akşamları
bulutlar gibi yüzünün göğünden
ne yakamoz gözlerinden haberdar
ne yüz yıldır girilmemiş bahçelerinden
ruhunda sessizliğin kahkahaları

nerelisin yabancı
yüreğinin patikalarından tırmanan
yağmur giyinmiş duyguları harlayan
başka ve derin
bir hikayen vardır elbet
şimdi akşam karanlığında durgun gözlerin
karanlığa karanlığa güldüğü her an
bir yangın hızıyla çiçekler çoğalırdı
gözlerin ki
ayçiçeği tarlasıydı bir zaman

bir hikayen vardır elbet
nerede-nasıl yıkıldı karlı dağlar ansızdan
düşlerinin üstüne heyelanlarla
ve bulutlar ne zaman
bir sümük gibi yapıştı göğün suratına

belli çok öncelerden de sonsuzluk dalgınıydın
dev dalgalar beklerdin-coşku biriktirirdin
bulutlar gözlerinden geçerdi gülüş gibi
bakışında sürü sürü turnalar
bin yıldır biriken bir öpüş gibi
yol yorgunu dalgalar
fırtınasını harlandırırdı yüreğinin
ve kim bilir ne zaman
savrulduğun her yerin yabancısı kesildin
terkedilmiş düş gibi
yurtsuzsun gayri

gömülü içindeki toplu mezarda
yaşanmış onca şey var
nere gitsen yüreğin
baştan ayağa efkar
heybende kanayan kasvet
ölümse saçlarına takılmış rüzgar

yaralı hayvanlar gibi yalnızsın işte
eski bir fotoğrafın kopyası günler
aynı pozu verme şansın yok artık
o yeşil duyguların üstünden
kaç eylül
kaç kış aktı
yatağından fotokopi ayların
ne varsa sürükledi yaşamdan yana

ve şimdiki sen başkasın
acılarla lehimlenmiş bir yürek
biraz sonra burda olmayacaksın
gözlerin bir başka yere
ellerin bir başka yere gidecek
üzerine gece giymiş duygular
nasıl ulaşır sabaha ay yürümezse

'bir sigara yakmak istiyorum
ateşin var mı...'