kamu bimarına canan-devayı derd ider ihsan...
Fuzuli
kara taşa düş düşüren tanrısal iyon arpları
cümle aşkları tüm bilir şafağın gül parmakları
kerpiç eyledik toprağı-oyuk oyuk oyduk dağı
karanlık yaran bir gönül aşamazmış suskuları
gelir hasret uzağından-taşın soğuk dudağından-
paramparça geri döner okyanusun dalgaları
mermerin sırrına erdik-taşın yüreğine girdik
kendi gönlümüzle gördük-kör suskular paslı sarı
yürek şehridir kaç dehliz-her birinde var nice giz
kendimiz de bilemeyiz-yar bekleyen ummanları
sağanağın dehşetine yenik düşerken kayalar
coşkular sırt dönüp gider iflah olmaz inatları
pür aydınlık iklimlerde kör bakar yürekler gördük
dilinde kükümdür sözü-kırılmıştır kanatları
gelsin bir de Ferhad görsün-varsın külüngünü kırsın
aşılır mı aşılmaz mı-gönül dağının sarpları
taşa aşk nakşedişime kör kalan yerden giderim
acılara toynak vursun sevdamın çılgın atları