Adnan Durmaz - Tanık

Gelip geçtiler binyılların yokuşlarından
nice sevgililer el ele -omuz omuza
kelebekler-martılar-uğur böcekleri gibi
geldiler gittiler
yanıbaşında durdular
çoğunu yaşlı palmiyeler bile anımsar
nasıl da unuttu
saçlarından esen ölümsüz kokuyu rüzgâr
nice öpüşlerin tanığısın
ey yaşlı çınar
ki söyle
kaç öpüş var
dehşetinden yer sarsılır
gök çatırdar. .
unutma
sana değen
o çocuk parmakları yaşam ile ölüm onlarda kesişirdi
o gözler ki sonsuzluğa uzanan
sevgiye susamış kurak topraklardılar
kadın
çocuk
dişi
deli tayın
taştan taşa sekişiydiler
rahmiydiler içimdeki ateşin
sonsuz hasretimin kalesiydiler
sen tanıksın
yüreğime
yapıştılar
teslim oldular
teslim aldılar
artık sonsuza dek oradan bakacaklar