Adnan Durmaz - Korsan

yakamozlar yalazlanır yüzünde
yüreği zokalı yurtsuz ve firari korsan
kılıçlar kırılmış ay basılmış kaç yara
yağmalanmış bir ömür
eskil kadırgalardan
zaman ki nice umman
diyemem sorsan

gençliğim talanlanmış
acının adalarına çıkmışım
uzak dedikleri burnumun dibi
uzak hasretlere yürek yakmışım
kaç düşüm parçalandı fırtınalarda
ömür kulaçladım
sabır yağmalattım
satır yemiş aşklarım kolundan
yarde kalmış parmaklarım

deniz tanrıları yüzümde remil atar
kör bir falcı gibi uğursuz zaman
içimde bir uğultu..ölümcül batıklardan
alevden yelkenli gemiler kaptanıyım
som ateşten kapılardan geçen
yürek zokalanmış yardan
nereden bilsin dolunay
gözlerim neden korsan

bir nefesten yakın uzaklıklarda
kurumuş dalgalarda yüzdüm
deniz kızları ne bilsin bunu
ay sarhoşu gecelerde kusmalarım nedendir kırılmış kılıcımı kaç fırlatıp sulara
kaçmışım
gözlerine
mil çekilmiş
akşamlardan

deniz bu
zaman
dalgalarda köpüren belki
yaşanmamış onca düş
ölmüş tayfalardan
çığlıklar
ortadan yarılan bir ay sesi
uzaklardan

susarım
sular da susar
sular yarılır şerha şerha susuzluktan
dilimde mor bulut tadı
dilimde kor tadı
yar bilmez bunu
susuşumun altındaki fırtınalardan
sorarım suskularda
yarin yüreğinde benden kalan yakamoz
büyüdü mü gül açarak ayışığında
bekler mi geride kalan içinde ateşler saklayarak
kırılmaz ki unutuşun ipliğini eğiren kirman

ben nereden bileyim
döşüne dişlerimle çizdiğim menekşeyi
soldurdu mu yangınları söndüren zaman