Adnan Durmaz - Kadan Alım

seher çağındasın gözlerin kuş cıvıltısı
salın da gel ince bahar kadan ben alım
köseğisi göversin düşümün-gülüşün gül fısıltısı
kalbimin çeliğini yalasın bakışındaki yalım

öyle yağmurlarla es kırılmış başaklardan
bir acı bozlağın yanık külleri
yedi veren sevdalar savursun yıldızlara
salın da gel samanyolum kadan ben alım

her menekşe kendi uçurumuna kanar
ne kadar başkaysak o kadar iyi
her gece kendi acısından ulur
her hasret yarasında büyütür sevgiyi

seher çağındasın gözlerin tepeden tırnağa tılsım
madem ki sonu yok bu hasretin var sen git
var sen git yaramda gülüşünden bir ışık kalsın
bir yıldız kayması kalsın bana
yürü ey küheylan salınışlım kadan ben alım