Adnan Durmaz - Hüzün Rengi-Aşk Kokusu

Kar kokan bir kentin bulvarlarından
ak duygularla akan su
gibi geçtim senden
dağlardan taşıdığım türküler dondu
nere gider yürekten
birikip de yaşanmamış aşkın coşkusu
senin rengin
bir ırmağa örttüğün sisin suskusu
kokunsa
buz kuşkusu

yürek gibi çarpan meydanlarında
her gün bütün kılcal sokakları buluşur
bir kentin oradan duyulur kokusu
dedi ki' gri kokar ankara'
baharda iğde çiçekleriyle sevişen
eylül sarısı bir kadın
gülerken kızıl gül yapraklar döken
gözleri inanılmaz çocuksu
'ankara gri kokar
gülüşü gül kurusu'

'izmirin denizi kız
kızı deniz kokar
sokakları
hem kız hem deniz kokar'
demiş şair
izmir
yürek hoplatan çılgın
fesleğen tüter memeleri çılgın aşk gecelerinden
hercai sevdaların kızı...
bir deniz şarkısının renginde anar orları
gezginci bir şair göçmen kuş duruşlu-bakışı kırgın
büyük yürekler solur büyük şehirlerin bulvarlarında
nazımın dizeleri mavi giyinmiş
dolaşır bayazıt meydanında
gülüşü dudağında keder gülünün
tutuşur el ele aşklarla
kimi taptaze tomurcuk patlayan
kimininse deli sağnağı dinmiş
ve tam da başucunda
o al kan içinde yatan ölünün...

belki kentler ve insanlar
kokuları-renkleriyle akılda kalır
aşkın ve ayrılığın
zulmün ve karanlığın
dünyanın her yerinde
farklı kokuları
renkleri yağar

ne insanlardan geçtik
gülüşlerinde uzanır acının çığraları
ve nice şehirler
bir yanda sevdalar gül dalı
bir yanda hüzün sağnakları

insanın ay kokan bir yari olmalı
elleri gökyüzü
yüreği deniz
sözleri bozkır
saçları rüzgar
bu rezil dünyaya inat
aşktan evler kurmalı