Adnan Durmaz - Gül Zamanlar

gül zamanlardı ki onlarda sen açardın
gül sarhoşu kesilirdi geçtiğin yerde hava
çok eskilerde kaldı yıldız sağnağı gözlerin
gözlerin ki
sana vurgunluğumu onlarla sarardın

kimi insan vardır
yiyerek beslenir sevenlerini
yaralar-yorar-bırakır çaresizlikte
yalnızlığının farkında olmadan delice yalnızdır
bir oyuncak sanır sevdiklerini
bütün uzuvlarıyla yağmalayıp bırakır

öylesi aşklardan soğrularak gelmiştim buraya
olmadık bir zamanda sen geldin
varlığın yaralarımı onardı
o gül zamanlardı
güzelyalı'da yasemen yaz akşamları
hava tömbeki kokardı
zakkum çiçekleri deli
ortalık kız sağnağı
o senin insana nüfuz edişin
gözbebeklerinden başlardı
orada sen açardın
gönlüm
tökezirdi bakışlarında
şiirler tutuşturup bende
sonra da hicranı yağardın
gül zamanlardı
ki onlarda sen açardın...