Adnan Durmaz - Ekim

gayri ben gider olmuşum
yerimi-göğümü boşaltıp
neyim varsa bırakarak yüzüstü
hazan yapraklarına dönsün anılar
solgun gül sevdalarım
yüreğim küstü
kurumuş ortada kalmış gece
ve sığınaksız ruhum
yıkılmış evlerin harabesinden
miadı dolmuş düş toplayarak
ikindi günü gibi
yüzümde son gülüşüm
gider olmuşum
bir süre uçuşur belki
gözlerim gazellerle
boşluğum sızı sızı
gelir de okşar ellerim
sevdiğim anıları
dilimde kekre gök tadı
yüzümde yapraksız
dalların kıpırtısızlığı

yağmurlar bırakacağım
aşkların çatısını onarsın kalanlar
her ne kadar bana göre
çatısız olsa da aşklar