Adnan Durmaz - Bütün Vedalar Deprem

ayrılık suskusu yüzüne düşmüş
tenha kirpiklerin öksüz mü kaldı
bozkır çökmüş yüreğinin başına
yüzünde gülüşün gülsüz mü kaldı


saatlerin ikisi var üçü var
coşkuyu hüzün geçe
kavuşmaya dert kala
ölümlerin erkeni var geci var
hain gide&mert kala
yürekler dikenlere dalanarak
koştukça yalınayak
zalim göçer
mazlum kalır
yeryüzünde kum misali acı var
söz yarası köz yarası sevdicem
can kurutur-sevda yıkar
ben giderim
türküm kalır...


beni dağladığın acı zamanlar geriye dönmeyen çağlara döner
bir şiir bahçesi saydığım yüzün
bensiz kara karlı dağlara döner

baharını dolu çalar ayrılıklarda
sevincini ateş sarar
köz olur gam içinde
bütün vedalar depremdir
elveda küçüğüm elveda

bir gün sen de anlarsın ki ölüm var
insanın insana ettiği kalır
sevdalar da gelir gider
ah ne acı bir iz yaşam içinde
filizkıran vurmuş mutluluklardan
ezik bir yüreğin eksiği kalır
dört yanın uçurum
al kan içinde

hançerlenmiş gençliğim oy
yelde yaprak misali
toz olur dem içinde...