Adnan Durmaz - Ay Yiyen Yalnızlık

yalnızlığım benim
gemisiz korsanım
bir sal yap düşlerini
bütün denizlerde yurdunu ara
yalnızlığım benim
sevgilim ve celladım
sal beni denizlerin en derinine

şimdi yarasalar barınan yürek
hiçlik uğuldayan dipsiz mağara
özlemin iğne geçmez gecesi yırtık
dalgaların kitabında mor menevişler
yalnızlığım benim
çöllere atılmış teknem
bekleyişin yelkenleri rüzgarsız
ayın gülüşü yara
öyle bir çöl denizi zaman
ölümden sonrası-candan öncesi

çırıl çıplak teninden kalan yankılar
çınlar kum
ve rüzgar
gitmiş şahbaz atlar köpük köpüğe
kendini bu taştan boşluğa çarpar
başka zamanlardan haykıran sesim

gitme
beni bekle
gitme

ünledim ay da gördü
ün ettim ünümü yetiremedim

yalnızlığım benim
geç kalmış yağmurum
soldu sabırlarım bekleyişlerim
şimdi sen yağ beni kurak sulara
kumlarda yankılanan gövdenin şarkısına
kıyıda boncuk satan boncuk gözlü çocuklara
deniz masalları anlatan ihtiyara
evine mutlu dönen balıkçının gülümseyişine
liman işçilerinin kalabalık sesine
yıldızlara yağ beni
sabırsız kumlara
ve ille dalgalara
beni yağ ey yalnızlık
belki sular karışmıştır yarin terine

çapulcular ayartmış ay düşlerini
çünki ben gelmeden eksikti mavi
yırtıktı bulut
kırıktı ayın kalbi
uzak adalarda kösnül bir gece
şehvet ateşleri yakmış ayyaş tayfalar
oynatmışlar deniz perilerini
zaman
ölü martılar gibi
sularda
kusmuk bulutlara küskün sabah

gözlerinde yıldızları saymadan
yatağına sularımı yaymadan
bir bergüzar telek bile koymadan
gitmiş mor balaban benden öncesi

yalnızlığım benim
yurtsuz albatrosum
yolsuz belsiz gökyüzünde bulutun buhar olmuş
yankısız çığlığımın yarası
sesin bulutta mı suda mı saklı
özlemin yolları beladan büklü
sensizim sırtımda zamanlar yüklü
gayri buradan öte götüremedim

bekleyişin ışık sızmaz gecesi
yelkenler paramparça
direklere ağ kurmuş örümcekler
güvertede tüm ufuklar kapalı
birkaç günahkar tanrı
gemi ambarında kafayı çeker
seslenmişim

gitme
bekle beni
geri dön

ellerimde hiçlik

küskün
gözlerinden mi
başlar
insan

gücendiren
nedir
insan
yüzünü

sonunda kustum kalbimi suların suratına
yukarda ay
uzattım elimi
aldım
ısırdım
ağzım yüzüm ışık kesti

işte tam da orada
beni sapkın ilan etti bütün ahali
gül
düm
gecenin sonunda-günden öncesi