Adnan Durmaz - Ateş Çiçeği-22

Gericiler Bolu'ya akın ederken
Yedi derde derman kaplıcalarda
Arif Bey yorgunluk atarken
Merkez Komutanı Binbaşı İhsan
Uyku uyumamış sabaha kadar
Yerleştirmiş makinalıları
Uğurlu Nesip Mezarlığına
Fakat bir sel gibi sökün eden
Mudurnu köylerinden
Gökçesu'dan - Sazak'tan gelen
kudurmuş çapulcular
Doluverdi Bolu'nun sokaklarına

İhsan Bey atladı atına
Yorgun bir şahan
Topukladı makinalılardan yana
Sokaklar barut kokusu & toz duman
Kimliği belirsiz koşturanlar
Bir hain nişan aldı İhsan Bey'in başına
şehir halkından
Kurşun bir ölüm kuşu
çarptı hınçla şakağına
Müthiş bir yanma
Avuçlarında kan
Fırlayıp indi atından

Bir peşkir çıkardı torbasından
Kenarı dantelalı
Belki anasından yadigâr
belki yavuklusundan
Sardı sımsıkı yarasını
Bindi
Böyle yakışırdı böyle zamanlara
Kuva-i Milliye'nin Merkez Komutanına

Ama ortalık hain kaynıyor kıyamet gibi
Çarşamba'lı Kara Ali
Namı gelmiş - namı gitmiş civara
uçanı kaçanı vurmakta meşhur
İzledi İhsan Bey'i
tüfeğini yerleştirdi omzuna
Bastı tetiği
Gövdesini deldi geçti kör kurşun

Kanı diğdirdi bir pınar gibi
Ve kuduz çapulcular
İhsan Bey'in üzerine çullandılar

Kimi parasın kaptı kimisi dürbününü
beylik tabancasını - kol saatini
Yağmaladılar
İhsan bey verirken son nefesini
Soydular kanlı giysilerini paylaştılar
İnsan değilmiş gibi
Yarı çıplak cesedini ortalıkta sürüdüler

Arif Bey'in güçlerinden
Birkaç mekkareci asker kaçırmağa kalktılar
Karmaşanın arasından
mermi yüklü katırları
Yakalandılar
Hepisi de gencecikti
Aynı dilden konuşan
Aynı toprağın çocuklarına yalvardılar
Hatipoğlu Hüsnü diye birisi
isyancıbaşlarından
Çekip vurdu hepsini yüreği acımadan

Bolu Sokaklarında insan avına çıkmıştı
kum gibi insan...

Ne temiz bir yüzü vardı
Ne mazlum gözleri vardı
Pek gencecik bir subaydı Aptil Kadir

Kıstırıp bir köşede yakaladılar
Soydular sırtını çıplak koydular
Ellerini arkasına bağlayıp
sokak sokak dolaştırdılar
Mahşeri bir kalabalık hiç insan görmemiş gibi
Gözleri can atıyor parçalamağa
Dudakları kan içmeye susamış
Bir tükürük yağmuruna tuttular

Aptil Kadir bilincini yitirmiş
unutmuş kendini bir kin selinde
Beyaz köpüklü tükürük
Ve irin sarısı balgam sağnağı
Çırılçıplak gövdesi tükrüklere bulandı

Sümüksü bir hayvan gibi iğrençliğe boyayıp
İğrendiler

Bir taş değdi sırtına
Sonra bir taş başına
Ardından taş sağnağı
Hırslı sopalar savruldu havada
Her yanını kan içinde koydular
Hınçlarını alamadılar
Öfkeden cinnet geçiren birisi
Gövdesine kamasını sapladı Aptil Kadir'in
Hızını alamadı & Sonra bir daha & bir daha
Ve bütün yaralarından kan foşurdadı
Anam dedi Aptil Kadir & Anam ölüyom
Sonra düştü yere & öldü dediler
Alıp sokak sokak sürüklediler
Birbirine karıştı çamur - kan - tükrük
Belediye binasının önünde balçığa terk ettiler

Çamurlar içinde Aptil Kadir yatar
Memleket Hastanesi'nin lojmanı
Kapalı perdelerin aralığından
Kuva-i Milliyeci Subay'a bakar
O akşam yakılmadı ışıklar
Çıkamadı dışarıya mektepli doktor korkusundan

Genç bir kadın ağladı perdelerin gerisinde
hiç uyumadan
Ve şafak sökmeden önce
Kan sarhoşu kalabalık çekilince
açtı pencereyi baktı dışarı
Önce iniltisi geldi Aptil Kadir'in
Sonra da kıpırdandı
Kadın uyandırdı kocasını
yalvardı - yardım diledi

Kimseler görmeden hastaneye kaldırdılar
Yatırıp iğne yaptılar
Silmeye çalıştılar pisliklerini
Kimseler görmeden geri gittiler
Ve Subay Aptil Kadir başardı imkansızı
Açtı yeni bir yaşam gibi o mazlum gözlerini
Su istedi

Müstahdem kadının büyüdü gözleri
Bakın hele hâlâ gebermemiş dedi
Koştu hilâfetçilerin karargâhına durumu muhbirledi
Ve çılgına dönmüş birkaç çapulcu
Hışım gibi bastılar hastaneyi
Bir ip bağladılar boynundan
sürüdüler Aptil Kadir'i

Kitaplarda söylenir ki
Yeniden kan yürüdü yaralarından
Nöbetleşe tutuşup ipin ucundan
Sürüdüler cesedini sokak sokak
kan saçarak
Sevinç naraları attılar
sanki vampir çığlığıydı sesleri
Bilinir
Dünya haritasının her noktasında
bin yıllardan beri akan kan nehirleri
Onların eserleri
Bütün savaşları onlar çıkardı
Ve bütün katliamların altını imzaladılar
İlk insandan bu yana
Yedikleri can içtikleri kandı
Ve barışı kanla yazan kitaplar
onlara insan demeğe utandı