Adem Kunt - Yağmur Dinince

Yağmur güzel yağıyor,hava serince,
İçimde bir his doğar yağmur dinince…
Buram buram,misk gibi bir koku,
Bir iklim yayılır içime yağmur dinince…



Temizlenir kainat,güneşin pusu gider,
Hayat yeniden başlar yağmur dinince…
Çiçek açar,kuşlar uçar,dağların sisi gider,
Neşe gelir,hüzün gider yağmur dinince…



İki ezeli aşık erer vuslata,
Bakışlar dile gelir yağmur dinince…
Damlalar zincir vurur zalim hasrete, Gözler pınar olur yağmur dinince…


Gönülden gönüle dereler çağlar,
Kalplere su serpilir yağmur dinince…
Gözler vuslatın deminde biteviye ağlar,
Eller kenetlenir yağmur dinince…

Seninle yaşanacak bir aşkın öyküsünü,
Bülbül güle anlattı yağmur dinince…
Unuttu o zaman verdiği sözü,
Gül bülbülü aldattı yağmur dinince…

Yağmur yağıyor bugün kaldırımlar ıslanmış,
Nerde şimdi seninle o mehtaplı akşamlar…
Nerede o kokun,nerde o dokunuş,
Ne mehtap,ne koku senden eser kalmamış…