Adem Kunt - Veda

Bir başka bu akşam kızıllığı gurubun,
Ve o,giden sevdalar kadar uzak,gönüller kadar durgun…

Denizde dansediyor batan güneşin aksi,
Duramam buralarda beklerken beni o galaksi…

Suya düştü umutlarım burda,güneşin zerresiyle,
Beni çağırıyor o galaksi,duyulmaz gür sesiyle…

Yelken açtım gidiyorum dönülmez sonsuzluğa,
Şimdiden yaktı hasret,ama dayanmalıyım susuzluğa.

Artık ölüm kavuşmaktır biz yiğitler için,
Vatanımız büyük bizim,batıda Atlantik,doğuda Çin…

Öğreteceğiz dünyaya,sevgi nedir,hasret nedir?
Taşlar artık yastık bize,yıldız yorgan,silah kalemdir…

Öğreteceğiz dünyaya Hak bir,hakikat bir,
Hakk'ı inkar eden zalim değilde kimdir?

Bilen bilsin bundan böyle,meydanlarda biz varız,
Nerde zulüm varsa biz Allah der kalkarız…

Bu galaksiyide fethederiz,bir çağ daha açarız biz,
Bizler ki, büyük aşkla yanan sönmez birer feneriz…

Yağmur yağsın,tufan kopsun bizler yine sönmeyiz,
Baş koyduk biz bu yola,ölürüzde dönmeyiz…
Bu güneşte batar,gurup kaybolur,bir daha,bir daha,
Ve biter kara geceler,çıkarız nurlu sabaha…

Vadesi gelmiş senet gibi,şimdi güneş batıyor,
Ayrılık,sivri bir kemik gibi,ne yana dönsem batıyor..

Ama tadı olmazdı ki kavuşmanın,ayrılık olmasaydı,
Sevilmezdi gonca güller,kart güller solmasaydı…

A dostlar dünya küçük, buluşuruz üzülmeyin…
Eller çenede,gözler ufukta,süzüldükçe süzülmeyin…

Buluşuruz ya Harran'da, ya Van'da,bir çocuğun gamzesinde,
Konuşuruz güle konmuş yanık bir bülbül sesinde…

Bu saat ezelden kurulmuş,şimdi ayrılık çalıyor,
Şu zalim kader yolu sizi benden alıyor…

Her beraberliğin bir sonu var,bu çark böyle dönüyor,
Yanan her mum mutlak bir gün sönüyor…


Hiç bitmeyen güneş bile akşam olunca sönmüyor mu?
Gündüz verdiği sözden,geceleri dönmüyor mu?

Dağlar bile kavuşamaz,O'nun emri olmadıkça,
Kavuşuruz bir gün bizde,fani ömür dolmadıkça…