Adem Gürcan - Çile Yazarı

Sana olan sevgimi bir sana söyleyemedim,
Bir çivi gibi çaktım gönlüme sökemedim,
Her ne kadar aşkı ektimsede yüreğime,
Bir türlü ektiğimi biçemedim.
Her şeyden geçtim; ömürden ölüme,
Bir bu kahrolası candan geçemedim,
Çünkü canım demişim sana bir kere.

Senin için ölürüm demiş şairin biri,
Ölen zaten kurtulur, kahrolan diri,
İstersen ben de ölürüm senin için ama,
Ben toprağı sararken sen saracaksın elleri,
Zaten hep böyle değilmidir sevenlerin kaderi.

Ne bu surat? Gül biraz diyor bazıları,
Doğrudur, bendeki surat değil mahkeme duvarı,
Oysa bilmiyorlar ben bir sahte gülüş düşmanı,
Ama her gece usanmadan ağlamanın uzmanıyım, Ben sizin çektiğiniz "çilelerin yazanıyım",
Istırabın, hüzünlerin, dertlerin kaynayan kazanıyım,
Gönülle oynayanların oyun bozanıyım.

Ne bende ben bıraktın, ne sen de sen kalmış,
Kuzu gibi gönlüme yüreğin kurtlarını salmış,
Kahredecek beni mi buldun? Kalbin beni mi seçtin?
Taş kalplisin derim ama onunda modası geçti,
Şimdiye kadar herkes ektiğini biçti,
Sen de biç şimdi ektiğin zulümleri.

Yine gece oldu ve saat onikiyi vuruyor,
Verdiğin resimler tam karşımda duruyor,
Gözlerim her yerde hep seni arıyor,
"Her yer de" her zaman seni soruyor,
"Her zaman da" beni geçmişe götürüyor,
"Geçmiş" ise ne atılıyor aklım gibi,
Ne de satılıyor beni sattığın gibi.