Abdurrahim Karakoç - Bir Daha

tevazu severdi, kaynatıp taşırdılar

girdi hırs ambarına, çıkamadı bir daha...



haramla yağladılar, kibirle pişirdiler

bulanık göl ettiler, akamadı bir daha...



yakın arkadaşları çöplük yaptı beynini

doldurdular ve sonra dökemedi bir daha...



kör dikişler atıldı kaypak iradesine

sökmek istese bile sökemedi bir daha...



soyundu inancından terk-i edep eyledi

şerefini göğsüne takamadı bir daha...



sürdü benlik atını karanlık geleceğe

dönüp de geçmişine bakamadı bir daha...



söndü yüreğindeki yanan aşk alevleri

uyanıp yeni baştan yakamadı bir daha...


yediği haram oldu, içtiği haram oldu

ellerini haramdan, çekemedi bir daha



borçlardan indirilmiş bayraktı haysiyeti

alıp tekrar yerine dikemedi bir daha...



terk etti güzelliği çirkinliğe sarıldı

girdiği bataklıktan çıkamadı bir daha...



küfrü baştacı yaptı dostlarına darıldı

diktiği putları yıkamadı bir daha...



kazancı beleş oldu ve kendisi leş oldu

ıtır gibi gül gibi kokamadı bir daha...



zirvenin yollarında döndükçe dönekleşti

ağzına helal lokma sokamadı bir daha...



dost oldu zalimlere görmedi mazlumları

gam çekmedi gözyaşı dökemedi bir daha...