Abdullah Melik Mısırlı - Karabasan 2

Ve işte gerçekleşti,ayrılıp gittin benden,
Varlığının delisi bedenim öksüz kaldı,
Sanki ayrıldı ruhum,çekiliverdi tenden,
Bahçem tarumar oldu,güllerim öksüz kaldı.

Yokluğun gönlümdeki,sevinçleri bitirdi,
Hüzün dolu geceler,kara günler getirdi,
Bozuldu kimyam,beynim,sözcükleri yitirdi,
Sana şiir okuyan dillerim öksüz kaldı.

Kaybetmekten korkarak,her saat yokladığım,
Bir mektubun var bende,koynumda sakladığım, Narin bir çiçek gibi o öpüp kokladığım,
Ellerinin delisi,ellerim öksüz kaldı.

Nasıl sevdim bu kadar ,inan aklım almıyor,
İçimdeki boşluğun,hiç bir şeyle dolmuyor,
Gittiğin günden beri,bil ki yüzüm gülmüyor,
Gözlerinin delisi gözlerim öksüz kaldı.

Bazen alaycı,bazen işve ile baktığın,
Gözlerimdi..İçinden ta ruhuma aktığın,
Hasret bırakıp sonra ateşlere yaktığın,
Aşkının müptelası,yüreğim öksüz kaldı.