Abdullah Karabağ - Işık Gibi Yaşamsal

Babamın dördüncü, annemin ikinci eşinden, sondan
ikinci çocuklarıyım.Yaşıtım, ışıklı gölgemdir.

-Ömrüm, niçin gölgelisin, niçin ışıklısın? Işık
ve gölgenin yaşamsal oynunda çok canlısın.Gel, kurul gölge-
me, ömür ömre dertleşelim.

-Hoş geldin, diyorum sana, ömrüm! Güneşli günümde
çorak gülüşlü, susuz, örtüsüz ay mısın; içersin
yaşam suyumu kendi ömrünce. Gölgeyim, diyorsun öm-
rüne ve senden daha sağlam ömürlüyüm.Mani'yle mi söy-
leşiyorum, ışığın meyvesiyim,ustam ışıktır, diyorsun. Ve
ömürden ömreipince bir tel gibi ışırım kendimi gölgeleyerek.

-Gölgem, mademki benden ömürlüsün; sen dur,ben
söyleyeyim benzersiz yazgımı. Batacaksa ömür salım, varsın batsın!

-Şirin ömrüm, dertsinme! Dört büyük kutsal söylemin
sızısı:sevmektir…Ve biraz zendî, biraz vedaî, biraz renîdir.
Sınavda ustan akıl, düzende koruyucun vicdan'dır. Ömürsel
ışığın bir yeni gölgesi, bir başka taze candır.

-Ayrılırken son sözüm: Ne dilersin benden, benden ömürlü
gölgem? Bensiz yolculuğunda at mı, yakasız gömlek mi, bir
damla su mu?

-Hiçbir şey, sevgili ömrüm! Işıklı birlik gölgemizden başka.


Yıldız Dalı Yasaklı Gönül