Abdullah Karabağ - Bayılırım Böyle Hayaller Kurmaya

Nasıl birden çıkar gelirmiş unutulmuş yüzlerden
bir yüz, tanıdık; defalarca yüz yüze görüşür gibi,
o bakar, ben bakarım, o söner, başkaları görünür!
Biri süzer, birileri üzer, vazgeçemem hiçbirinden,
Garip garip dertleşir gibiyim.

Nereden, ne zaman, nasıl gelirmiş, bilemem;
Giden isimlerden bir isim, her zaman anılan gibi
Düşünürüm, ayıramam birilerini diğerlerinden;
Yılların girdisine, çıktısına rehine gibiyim.
Sayarım isimleri boşuna, sileni, silinenlere karışır;
Hesaba kitaba gelmez taşınmaz eski hatıralar gibi,
Sanki ben, bu yüzleri hiç tanımamış gibiyim.
Ama nasıl çıkar gelirler peş peşe; Düşünür, taşınır, anlayamam fakat bayılırım
unutulmuş yüzlerin geçiş saatlerine dalakalmaya,
Gündüzü gecesinden uzun böyle hayaller kurmaya.

Bu, yüzlerin kaçıncı gelişi ve kaçıncı gidişleridir;
Solan resimlerden bir resim, fısıl fısıl konuşur gibi,
Mimikleri birbirinden tatlı, doyamam hiçbirine,
Takvimlerin uçan yapraklarına takılıkalmış gibiyim.
Tekrarlanır ziyaretleri albümlerden küme küme yüzün;
dostlar mı akın etmiş kapıya, açarım, kimse görünmez
Ama nasıl olur, ben, bunları daha şimdi görmüş gibiyim!


Tartıya Kalan Düşler