Abdullah Kaptan - Sensiz Sadece Nefes Alabildiğimi Bil

Sensiz sadece nefes aLabiLdiğimi biL

geldin ve herşeyi anlattın susarak...
sustun sadece zaman zaman gözlerime bakarak 'git bırak vazgeç benden' der gibiydin
gönlünden kopan inciler gözlerinden süzülürken ve zoraki sarıldın bana sanki bir ben istiyormuşum gibi...
sadece beni kırmamak için yabancı birine sarılır gibiydi
'bak, bak ve anla! sildim attım seni geçmişi gerçek sandığımız herşeyi bu kadar kolaydı işte dene sende yaparsın inan zor değil'
der gibiydi başını öne eğmelerin bana son gelişinde...
fakat ben buna karşı çıktım hep kabullenemedim bi şey vardı bilmediğim benden gizlediğin...
hep sorunu kendimde aradım neydi suçum seni benden böylesi uzaklaştıran düşündükçe deli oluyordum
yoktu hiç bir hatam ben yanlızca sevdim seni ne kadar kırılsamda sözlerine içime attım hep sustum
çünkü seni incitecek bir nefes çıkmamalıydı ciğerlerimden sen sonsuza dek mutlu olmalıydın
öyle ki ilahtın sanki gözümde bense sana tapan bir kuldum... bana geldiğin kadar benimdin bense herzaman senin,,
hiç umulmadık anlarda birden aklıma gelir gözlerim gülerdi bazan
yada dolup taşardı gözlerim o suskun hallerinin ürpertisinden bilirdim
çünkü hep bişey olurdu ardından o sessiz çığlıklar içinde yankılanınca...
bir kuru aşkım vardı birde sonsuza dek mutluluk vaadim
senin için bunu bilerek geldin bana
aşkımı aldın hoyratça harcadın mutluluğumuzdan bir tutam alıp çekip gittin sen...
o kadar eminsin ki benim sevgimden yıllar sonra bile sana bugun ki gibi sarılabileceğimi biliyorsun
ve bu seni şımartıyor belki de bunaltıyor çünkü alışkın değilsin sen sevgiye gerçek aşka mutluluğun tadını alamamışsın hiç
böylesi yoğun ilgiyi hazmedemedin ben üstüne titredim hep,,
sen dirseğini kapıya çarpsan benim içim sızlıyordu sen öksürdüğünde benim içimden parçalar kopuyordu adeta...
şimdi sen gittin beni öyle bi bıraktın ki sadece yazıyorum istediğin gibi oldu herşey
artık aramıyorum seni haber bile vermiyorum sana burda sensiz sadece nefes alabildiğimi...