Abdullah Kaptan - Şekersiz Çay

Şekersiz çay

ne soğuk geceler şimdi daha bi üşür oldum sanki garip bir titreme bir yorgunluk çöküyor üstüme
ve ısınamıyorum artık her gece seni düşünüp özlemle uykuya daldığım yatağımda...
aslında ben hiç üşümedim biliyormusun geceler beni o kadarda korkutamazdı soğuğuyla hiç işleyemedi iliklerime, s
en vardın çünkü beni koruyordun ısıtıyordun bakışlarınla...
gecenin en karanlık saatlerinde sana yanına varmaya yürürken usulca değerdi soğuk sandığım rüzgâr alnıma ve
hiç yakmadı canımı o yağmurun altında beklerken öksürdüğüm sensizlik...
nasılda üzülürdün soğuktan kızaran yanaklarımı görünce sonra sarılır öperdin ve ben unuturdum yolda kaybettiğim gururun önemini,
her isteyişinde yanına gelerek kendimi yok edişimi göremedim yanındayken
her seferinde başım önde ayrıldım senden buna değdimi diye düşünüyorum da her saniyesi her adımı helal bu aşka
gecenin ayazı değil cehennemin alevleride olsaydı ben yine gelir yine beklerdim...
hiç unutmuyorum tıkırtılarının geldiği odanın duvarına yaslandığım anı
sen orada arkamda nefes alıyosun bende sesini dinleyerek ısınıyordum çünkü bitmişti üşümeyeyim diye
mutfak penceresinden verdiğin bir bardak şekersiz çay...