Abdullah Kaptan - İnan

İnan

zaman, sana kavuşmanın hayaLiyLe süzüLürken evrenden;
ben evveLce yıkadığım umutLarımı kurutuyordum
bir gergef misaLi sereceğim kabrim için!
önceLeri korkuyordum
nasıL oLacak ve nasıL bitecek bu zuLmü ayrıLığın...
sonradan aLışıyormuş insan,
sonraLarı nekadar oLsa da viran...
bir sabah kaLkıp güneşin süzüLdüğü perdeden
dışarıyı seyretmek tat vermesede artık,
dayanmak gerekircesine boşLuğuna sarıLıyor insan!
üşüyor beLki üşüyor biraz ya da çok!
ama aLışıyor insan yokLuğuna eLLerinin,
bir de başkasına dokunman fikri oLmasa o eLLerLe
hiç hatırLamazdım seni inan!