Abdullah Kaptan - Hasret

Hasret

çok yaraLıyım dostLar bu hasretten ötürü...
tutmaya kıyamadığım eLLerden uzakta
bir garip sızı var içimde
geceLer uzun oLuyor ve yaLnızım
düşümde gördüğüm yüzden uzaktayım
beLkide bu yüzdendir bu garipseme hayatı
bekLiyorum ki zaman geçsin bekLiyorum ki sona ersin
bu umarsız yokLuğu gözLeri güneşimin...
yok oLuyor uyandığımda bütün mutLuLuğum boş yatağımda
bir çıpLak umuda sarıLıyorum geceLeri içimi ısıtan
ve bir yorgan gibi sarıyor bedenimi hayaLin kör ayazLardan koruyor beni ısıtıyor ruhumu
karanfiL kokuLu yar bal gözLü eLLeri pamuğum...
çok özLedim seni
küçücük dünyamda yaLnızca ikimize yetecek kadar yer vardı
ben burdayım sende geL artık yanıma
ve doLsun artık yatağımın yüreğimin hayatımın soğuk yanı
ısıt bizi dokunuşunLa öpüşünLe güLüşünLe...
nergizde çiçekler açtı gönüL bahçemde güLLer soLdu
hazanıma ortak bu yokLuğunun güzü
soLuk tenimde bir bahar ister seninLe
geLir geLmez biLiyorum ki doğar güneşLer...
zaman çok ancak sabır denen o erdem kaLmadı artık yürekte.