Hangisi
bir avuç dolusu umutları boşverip kendimizi bıraktık rüzgâra
bir yaprak gibi savrulmayı bekliyoruz
bir sel gibi azgınca akan zamanın yüzümüze bıraktığı
o daimi cizgileri yaşlanmaktan sanarak...
oysa bir yaşanmışlığın hatırasıdır onlar!
çoğu, ayrılıkların özlemlerin hataların bizdeki silinmeyen hatıralarıdır aslında.
kim diyebilirki ben aşık olmadım yahut her kim aşık olup sarılabilince yar edene
yüzündeki çizgilerin hangisi böylesi sert ve acıyla öpüşmüş kendisiyle...
mutluluk...
aşk...
ayrılık...
hüsran...
acı...
hangisi yüzünüzde olacak o beyazlara bürününce,
geride kalanların gözyaşlarıyla son kez bakarken size?