Abdullah Kaptan - Farkındayım Artık Herşeyin

Farkındayım artık herşeyin

farkındayım herşeyin...
hiç konuşmadık seninle duymadım içimi eriten sesinin tınısını günlerdir
çok korkuyorum sana bişey olacak diye son günlerde
peş peşe seni kötü görüyorum düşlerimde
hep ağlıyosun ve birşeye hazırlık yopıyosun sanki son görüşünmüş gibi beni sarılıyorsun sımsıkı
sonra ardına bakmadan gidiyorsun ve ben uyanıyorum uykumdan
telefona sarılıyorum hemen arayacakken seni aklıma geliyor 'arama beni' dediğin
fırlatıp atıyorum telefonu suç işlemişim gibi seni duymak istememle başımı yastığa gömüyorum...
dönüp duruyorum yatağımda her gece mezar gibi rahatsız huzursuz oldu bana
sen aklıma geldikçe olmuyor yapamıyorum ben senin kadar güçlü değilim
yok sayamıyorum bi türlü yaşanmadı yada o kadarda önemli değil deyip savamıyorum başımdan içimdekileri
musallat oldu yapıştı çıkmıyor bırakmıyor sevgin yüreğimden...
defalarca düşündüm kendime küfrettim salaksın dedim salak
seni sevmeyen sevgisini kabullenmeyen yaşadıklarını sadece öyle gerekiyordu diye yorumlayan birini
nasıl sevebilirsin hala nasıl aptalsın oğlum sen!
dinlemedi bi kere bile seni hiç umursamadı, giderken hiç düşünmedi
senin sonunun nasıl başlayacağını ve sen bu kadına hala nasıl aşıksın? nasıl kadınım dersin?
nasıl olurda yolda yürürken bir kız sana bakarken başını öne eğip yürürsün onu aldattığını sanarak?
anlamıyorsun değil mi? bitti, bitirdi işte herşeyi! ! ! çekip gitti, çıktı hayatından sen yıllar boyu onu düşlesen de,
bütün geçmişinde onun izleri olsada o seni terketti...
anla artık boşuna ağlama onun için, ufacıksın gözünde.
değersiz bir taş gibi yol kenarındasın ve hiç bekleme boşuna gelip yerden kaldırıp silmeyecek seni,
üstündeki tozları üfleyip öpmeyecek! o gelse bile herzaman ki gibi
alıp seni yerden, bakacak, elinde tutup bir süre, var gücüyle seni savuracak uzaklara...
ve sen koca salak yerde sekene kadar sadece onu sevdiğini söyleyeceksin yine,
oysa bunları hiç duymayacak diyorum kendime ama
nafile...
öyle bi işlemişsin ki içime;
bugun sevgililer günü ve ben seni aramak yanında olmak hiç olmazsa sesisini duymak istiyorum
ama yapamıyorum ve bütün gün bunun burukluğunu haftalarca nasıl atamayacağımı düşünmekle geçirecem...
seni çok özledim böylesi büyük sevmemeliydim seni
belki ozaman bırakıp gittiğinde beni silip attığında bukadar fenalarda olmazdım
belkide ağlamazdım boşyere dönmeyecek sevgilinin ardından...
bu sensiz ilk sevgililer günüm yirmi küsur senedir her 14 şubatta yanımdaydın
içimde yüreğimde belki kolkola değildik yanak yanağa olamadık o anlarda
ama hep bi umut vardı bigün diye artık o hayallerde yok onlarıda yaktın sen
şimdi yalnızca o büyük sevgimdesin umutsuz bi yüreğin kalemindesin
dönmeyeceğini bilsemde sen hep saklımdasın...