Abdullah Kaptan - Acının Avcu

Acının avcu

düşünüLmüyor düşmeden acının avcuna yüreği insanın...
bir dert varki içimde her keLimesi geLsede diLime söyLenmiyor...
varmıyor eLLerim yazmaya okumasın başka gözLer yardan gayrı
uzanmaya korkuyor eLLerim uzanmaya gücüm yetmiyor uzaktaki yara...
yardayım beni benden eden uzaktayım
arıyor gözLerim varLığını ve kokusu burnumda seni hatırLatan çiçekLerin....
bir insana en büyük eziyetidir tanrının yaşadığım
tedirgin etmesin seni gözyaşLarım ben hep ağLarım
aLışmadım henüz ama çıpLak sensiz rüyaLarım
birşeyLer eksik farkındayım hayatımda var bir sürü noksan sen eksiksin özgür değiLiz istesekte sarıLamıyoruz birbirimize...
bizi kovaLayan birşey varmışcasına kaçıyoruz aşktan
bir hasret varki tüm vucudumu kapLamış
kokusu sinmiş üzerime kabusum oLur geceLerimde
gözyaşıyLa uyandırır uykumun en senLi yerinde
o hasretki her gece düşer peşime yıLdızLardan sopa yapar kendine
yağmurLardan taş oLur düşer üstüme
kanatır her düştüğünde gözLerin eLLerin sözLerin güLüşün hatrıma....
ve hasret ki düşmanımdır bundan gayrı
bu hasret ki eğer seni benden uzaklaştırdıysa korksun benden...
onu aŞkımLa yenmeye gözLerin üzerine yemin ettim...