Abdullah Gençay - Yorgunum

Yorgunum

Susmuşken gecenin ortasında herşey
Donarım sensizliğin soğuğunda
Düşünürüm geçmiş zamanı
Dalarım karanlığa izin almadan

Takip ederim aheste çekilen küreklerle
Gecenin içindeki sessizlği
Zaman zaman buğulanır gözlerim
Titrek, ürkek yüreğime inat

Geleceksin diye haber gelir yaz rüzgarından
Yorgunum, kırılır kolum kanadım
Yeniden sarmak değil, görmektir amacım
Sen, sende kalsın
Dokunma bende kalanı alma sakın