Abdullah Garip - Kişi Kendini Sana Vermeli

Kişi Kendini Sana Vermeli

Fikrimde ki projelerin hepsi boş
Gündüzüm geceye denk, hepsi boş

Her taraf sanki puslu ve sisli
Halimi anlayamaz sıradan bir hisli

Temizlemek içimde ki şu zehri
Atmak lazım kafamda ki fikri

Biliyorum akıtmam lazım gözümdeki yaşı
Eritmem lazım bağrımdaki taşı

Varsın olmasın bir lokma aşım
Yeter ki, Rabbim sen ol yoldaşım

Aşkından körük gibi yanayım
Hep çevrende dönüp durayım
Medet etmezsen ne olur halim
O zaman zulmeder etraftaki zalim

Ben çaresiz, ben kimsesiz, ben halsiz
Bırakma bu çöllerde beni sensiz

Kim dur diyebilir, Allah (cc) diyen nefese
Kim koyabilir, hizmet diye coşan ı kafese

Eğer zorla sustururlarsa bu sesi
Her daim cananım, kimsesizler kimsesi

Defterindedir senin bütün hasenat
Senden dilenilir öyleyse bütün ihsanat

Yok ki senden başka Kerim
Çorak gönüllere verirsin verim

O zaman her ne istetenirse senden istenmeli
O zaman kişi kendini sana vermeli