Abdullah Garip - Gönül Heybemde Göz Yaşlarım

Gönül Heybemde Göz Yaşlarım

Gönül heybemde göz yaşlarım
Yürek tezgahında,işlenen sancı ile
İçim en derin yerinden sızılıyor
Seslendirirsem deli divane derler
Şimdi yüreğimi kanatmış hazan gülleri
Geliyorum
Yarım kalmış yanımı tamlayan…
Hüzünlüyüm, gurbette mahsun…
Her gün heyecanla açılıp, inkisarla kapanan kapı
Teslimiyete geliyorum.
En yakınlar en uzak, en uzaklar teselli oldu
Umuttu, beklenendi,uzaktı, uzaklardaydı
Bad-i sabah serinliğiydi
Yakiin istedim, ama uzaktı
Bazen bir elif kadar düz ve narin
Bazen bir dal gibi eğilmiş ve burulmuş
En yakınlar uzak, uzaklar yakın ama yakın yok
Varılması gereken, varılacak son nokta
Yollar sarp ve yokuş
Azıksız çıkılmaması gerekirdi bu yola…
Fazlalıkları atmak gerekliydi en başta
Keşke heybesi; ne ağır yük
Oysa yük geminin hakkıydı
Şimdi yapayalnız yollarda
Gulyabaniler sarmış her bir yanımı
Dostlar sanki serap olmuş
Elimi uzatsam tutacakmışım gibi…
Anlıyorum ki sadece serap
Birden gece oluyor, her yer zifir Sadece baykuş sesi karanlığı yırtan
Birden ufukta aydınlık bir nokta beliriyor
Beni aydınlığa, beni beni hayata,
Beni …. Bağlayacak nokta zannediyorum
Ona koşuyorum, koşuyorum
Biran ayağım takılmış yerle yeksan olmuşum
Anlıyorum ki, o 'gerçek” isimli bir taştı
Her zerratımın acıdan titrediğini hissediyorum
Ve yine karanlığı yırtan baykuş sesi
Dinliyorum bir nida! 'umut yok”…
Hayır, hayııır…
Rabbim, Yaradanım, sahibim….
Kalbim çatlayacak
Sana ihtiyacım var, korkuyorum
Ufuktaki ışık neyidi peki,
Tek hece diye koştuğum
Sanki çara oydu, oysa!
Dizlerimde derman kalmadı
Şimdi yalnızım karanlıklar içinde
Etrafımı baykuşlar, yarasalar sarmış
Karşımda gulyabani siuleti tek hece
Dostlar, evet varlar
Bazen bir ses olup 'haydı gayret” diyorlar
Bazen bir ışık olup bir an
Sadece bir an yolumu aydınlatıyorlar
Bazen dizlerime drman
Bazen ruh efza bir nesim oluyorlar
Ama hepsi bir an
Sonra yine sırtımda 'keşke heybesi”
Baykuşlar, yarasalar arasında yoluma devam ediyorum
Elimde olmadan her gün aynı umutla bekliyorum