Abdullah Garip - Annem Ve Özleyiş

Annem Ve Özleyiş

Odamda yanan tütsü dumanı
Yayılarak yükseliyor bir abide kesilmiş
Esrarlı tütsü geçmişi getiren bir yaz akşamı
Akşam, duyulmamışı duymak için kulak kesilmiş.
O, küçük bir çocuk olduğum zamanlar
Annemin o türkü sesi beni sarhoş etmişti
Kapatırdım gözlerimi bin-bir tatlı rüyalar
Her şey onun ilk tebessümüyle başlamıştı.
Titrek, masum minik ellerimi ilk tuttuğunda
Bahtiyar bir teslimiyetle kucağında uyumuştum.
Tatlı ve tebessümlü bir bahar rüzgarı gibi
Saçlarımı okşarken anneciğimin elleri
Ben bir hayal aleminde gezinirdim sanki.
Her şey ne kadar da yumuşak ve sevimli
Yine ilkbaharda açan çeklere gibi
İşte bu yüzden ışıl ışıldı gözleri
Sana bakarken
Gurbet, dedikleri nedir bilir misiniz?
Ya bu gönül açan yer neresidir dermisin
Hasretin sinemde yatarken
Anneciğim, gözlerine alıştım, teninin kokusuna Alıştım şefkatle saran o tatlı kucağına.
Dalgın ellerim annemin ellerini arıyor
Gözlerimden damala damla yaş sızıyor
Seninle günlerim ılık ve güneşli geçerdi
Göz yaşlarım annemin kucağına akmayı seçerdi
Gelsen de odam sen sen koksa! ..
Gelsen de gönlüm sevinçle dolsa
Zaman geçtikçe bu hasret sinemi yakar,
İçin için yalvarış sinede dayanılmaz oldu ki.
Cömertlik, ikram, ilgi ve muhabbetin
Çocukluğum geçti anne yakıyor beni hasretin.
Günler ve yıllar sürüp götürdü çocukluğumu.
Mazi nazlı bir el gibi okşar benliğimi.
Yıldız gözlü annem, gönlümün huzuru annem,
Güneş gülümsemeli yüzün silinmez hayalimden.
Sen gülerken zambaklar gibi açılırdı yüzün,
Sesin bir pınarın akışı gibi gönlüme dolardı.
İlk sevda dalgasını yüreğime akıttığın o gün,
Bütün bedenim gönlünde ısınmıştı anne.
Ah anneciğim,odaya yayılan tütsü gibi
Yuvarlanıp toprağa düşen yaş gibi,
O güller gibi mesut başımı annem,
Senin kolların arasına bıraksam.