Abdullah Erdem - Su

Su

SU

ab-ı hayat can verir cana
bir zaman menidir bir zaman kan
toprağa bitkilere can
bir mermeri değil bir dağı yarar
düz ovayı kıvrım kıvrım sarar
bazen bir buhardır bazen buz
onun içinde erirdi tuz
su idrarda durmaz lağamda durmaz
ya buhar olur kurtulur
ya toprağa süzülür
su yanar, yandıkça göğe çıkar
su donar, dondukça yüze çıkar
su zerredir buluta müjde bir rüzgara biner de
tohumlar her zerreyi
bir yağmurla iner yere
su kar tanesi bin bir desen
su dondur poyrazla esen
su doludur kötüye inen
su değildir çöle inen
yağar binbir çileyle yere
açarlar cahiller ona şemsiye
suyla çatlar toprak
kemiklerin üstüne yağar sağanak sağanak
can suyu iner dünyaya
kendi nurunu yansıtır güneşle aya
su bir serap, su bir ayna
kafire serap, mümine ayna

Abdullah ERDEM