Abdullah Erdem - Sen Yoksun

Sen yoksun

sen yoksun

denizde bir tekne
yelkenleri zambak çiçekleri
ağır ağır gidiyor cennet nehrinde
bir tek sen yoksun
sonsuz denizimde...

akan suya direnen balıklar gibi
bakıverince suya görünür dibi
inci mercan, billurlar gibi
bir tek sen yoksun
yaşlı gözlerimde...

derdi derdime ekledim durdum
esen rüzgarda hep seni sordum
seni sonunda canımda buldum
bir tek sen yoksun
sonsuz çilemde...

yanık kalpler durağındayım bittim artık son duraktayım
kaldırımlar bitti, çıkmaz sokaktayım
bir tek sen yoksun...
kaybolan yüreğimde...

bu ateş yaktı kül etti beni
bir muamma oldum kayboldum yeni
bilmediğim şehirde bulsam da seni
bir tek sen yoksun
meçhul evimde...

bir cevap alamadım sorularıma
kimse inanmadı duygularıma
mayınlar döşendi hep yollarıma
bir tek sen yoksun
engelli yokuşumda....

konuşsaydın kalbinden seni duyardım
kin kussan da bana sana susardım
sen konuşurdun ben hep susardım
bir tek sen yoksun
dünya yüzünde...