Abdullah Ercan - Akşam Olurken...

Akşam Olurken...

Çöktü yine,esmer yüzüne günün
Akşamın hüzünlü sîmâsı
Kanatlarında bin bir hengâme
Yolculuk telaşında kuşlar
Seher vakti başlamıştı bu taşınmalar

Omuzlar düşük
Kollarda yorgunluğun dansı
Nice bekleyişe yürür adımları
Sokaklarda yalnız koşuşturan kalabalıkların

Sökük ceplerinde bir dilim nafaka sevdası

Kimi gönlünde taşır yuvasını Kiminde yuva sıcaklığında özlem
Bakışları kirpiklerinde ıslanır
Aldırış etmeden yağmura
Uzak denizlere düşer
Dalgalanır

Bir özleme tutunarak
Sevmek şiirdir yaşamayı
Perdesi aralanmış pencerede beklemek
Buğulu heyecanlarda
Karanlığa çizilen kalpte çırpınır
Yabancı rüzgar
Sözleri yazılmamış bir şarkının ıslığını çalar
Camlar ve kapılar

Akşamın dudaklarında