Abdullah Çağrı Elgün - Düşündüm Ağladım

Düşündüm Ağladım

DÜŞÜNDÜM AĞLADIM

Felek mutluluğu bana çok gördü.
Düşündüm ağladım, masa başında.
Eller gülüp düğün, dernek yaparken,
Feleğe kahrettim, masa başında.

Aslan, kaplanlara, tokat atardım.
Ortalığı, toz dumana, katardım.
Ejderlerle uyur, yılan tutardım.
Gözlerim çağladı, masa başında.

Köroğlu misâli, çaka satardım.
Direnene bir el, ense atardım.
Boğayı omuzlar, tor tay tutardım.
Gözyaşlarım aktı, masa başında.

Kurtla kuşla, çakallarla döğüşür,
En azılı, köpeklerle boğuşur,
Deli, çaka satsa, teni buruş.
Buğulandı gözler, masa başında.

Korku nedir bilmez, idi serimiz.
Yiğitlikte kılıç kesmez, derimiz.
Kafdağı'ydık ulaşılmaz, yerimiz.
Bulandı gözlerim, masa başında.
Erkekler ağlamaz derdim, kendimce.
Yiğitliğe helâl gelmez, serimce.
Dünyaya okudum meydan, ömrümce.
Çaresiz ağladım, masa başında.

Kaç yıl geçti, ben hasretle yaşarken,
Hayat pazarında, dağlar aşarken,
Boz bulanık seller gibi, taşarken,
Sessizce ağladım, masa başında.

Hiç sitem etmedim, hiç şikayet yok!
Kimi zaman, açtım kimi zaman tok.
Ben bildim bileli, yok mutluluk, yok!
Yığıldım, ağladım, masa başında.

Derdim, kimselere diyemedim hiç.
Neydi ki bilmedim, şu bendeki suç.
Zaman zaman hayat, bana oldu güç.
Hıçkırdım, ağladım, masa başında.

Çok çileler çektim, çok şeyler gördüm.
Hayat kilimini dokudum, ördüm.
Kusuru, günahı kendimde gördüm.
Yıkılıp ağladım, masa başında,
29 Temmuz 2009, KAYSERİ&Fevziçakmak

Abdullah Çağrı Elgün