Abdullah Çağrı Elgün - Ankara Dert Yandı

Ankara Dert Yandı

ANKARA DERT YANDI

Ben Çağrı'yım, gözyaşlarım sel gibi.
Garip kaldım, vatanımda el gibi.
Kırdılar kanadım, kolum, dal gibi.
Çağrıyım, çağlayıp, coşkun akarım.
Vatanımda öksüz, yetim bakarım.

Gidip geldim, çok mesafede yeldim.
Çok toprak çiğnedim, dağları deldim.
Bir oyun sonunda, Başkent'e geldim.
Sene geldi geçti,bana yel gibi. Vatanım Ankara, bana el gibi.

Ümitsiz olmadım, Allah Kerim'dir.
Akıl-mantık-şuur-vicdan serimdir.
Geleceğim, elbet, o yer benimdir.
İnanan gönlünde ümit bir kuştur.
Ankara, hem iniş hem de yokuştur.

Çağrı'yım, sözümü doğru söylerim.
Bakarım bakarım, nazar eylerim.
Ankara gurbettir, sıla söylerim?
Ankara'ya ben, gönlümü bağladım
Ankara, dert yandı ben de ağladım.
12 Ocak 2013, Ankara&Çankaya