Abdullah Çağrı Elgün - Ankara Bana Verdin

Ankara Bana Verdin

ANKARA BANA VERDİN

Ankara yine seni düşündüm, sabahladım
Gözler haram uykuya, kan oturdu: 'Ah! ”ladım!
Gezindim Kızılay'ı, Şehit Adem Kurumlar
Yağmurlar beni dövdü, yıkıldım sabahladım

Ziyagökalp, Yüksel'den, Müdafa'ya uzandım
Serildim sereserpe, toprak yola uzandım.
Kaldırımlar yatağım, park bahçeler, otağım.
Sabahın sessizliğin, öksürükle bozandım

Bana kader eyledin, bu zorluğu, dayatı
Aradım sert ekmeği, kütür kütür bayatı.
Kara poşet içinde, kara rızık aradım Ankara bana verdin bu ser sefil hayatı,

Her yer bana alıştı, saç sakala karıştı,
Pejmurde, rint, kalender, her bir kulla bariştı,
Yol üstüne büzüldüm, toprakta, taşta yattım
Çağrı sefil, perişan ne ustayla yarıştı.

Her gören bakıp geçti, kiminin aklı şaştı
İnsanlıktan utandı, dostlar bu hale şaştı
Uykusuz sabahlayıp, park bahçeye uzandım
Bu halleri görenler, mahcup feleği şaştı

Ankara yine seni, düşündüm sabahladım,
Uykuyu kovdu gözler, ömür geçti ahladım,
Yağmur tutu gözlerim, şimşek çaktı ahladım
Gözüm yaşı göl oldu, gölde çimdim pakladım
Cumartesi, 20 Temmuz 2013, ANKARA