Abdullah Bukey - Dayan Yüreğim

Kalmışmıydın böylesine yapayanlız, hiç ömründe.
Tatmışmıydın acıyı titrercesine, bi çare gönlünde.
Hayal perdesi kalkıp, gerçeği gördüğünde.
Dayanabilir misin söyle, her şeyi öğrendiğin o günde.

O günden beri, hep çileyle yoğruldum.
Gittiğim her yerden, öfke ile kovuldum.
Usandım dünyadan, yaşamaktan yoruldum.
Çaresizliğin gölgesinde, sebepsizce boğuldum.

Yeni uyandım uykudan, sahte ve yalan rüyadan.
Uzaklaşır oldu yüreğim, utançtan ve hayadan.
Yardım et Allah'ım, kurtar beni bu büyük beladan.
Kalmadı zerre kadar umudum, bu fani dünyadan.

Evvel yokmuşum meğer gönlüm boş ve mağrur.
Kalmadı artık içimde zerre kadar gurur.
Çile dolu yüreğimden, ızdırap akar durur.
Sık dişini yüreğim hayat dediğin budur.