Abdullah Bedeloğlu - Yüce Ruhun Yükselişi

Yüce Ruhun Yükselişi

Engelleyemediler, durduramadılar,
O yüce ruhun yükselişini.
Yok, edemediler, insanlığın ümitlerini.
Toprak olmuş, ölü kuşlar gibiydi her biri.
Akbulut, Demirel, Tansu, Erbakan
Canlanıverdiler, ümit çiçekleri dağıtarak.
Bak, geliyor Ecevit, yenilikleriyle.
Bir elinde Mesut oğlan,
Bir elinde Devlet'le.
Engelleyemediler, durduramadılar,
O yüce ruhun yükselişini.
Tam adaleti yok ettik dediklerinde,
Yüksek bir mahkemeden bir kuş uçtu.
Kanat çırparak kondu, devletin zirvesine.
Kalem, uzunca bir isim yazdı.
Cumhurbaşkanıdır, Ahmet Necdet Sezer, diye.
İşsizliği, adaletsizliği artıralım, derlerken,
'Adaletin sopası yok.” diye söylenti yayarlarken,
Tufanların, depremlerin, toz bulutlarının arasından,
Adalet ve Kalkınma Vapuru yanaştı, limana.
Temel Reis selamladı, Safinaz'la halkı.
Ümit çiçekleri açıverdi, milletin bağrından.
Duydun değil mi? İbrahim, yedi kuşu boğazlamış. Öğütüp birbirine karıştırmış, yedi ayrı dağa bırakmış.
Ol deyince, o ezeli, ebedi hükümran,
Akbulut, Mesut, Demirel, Tansu,
Bir, iki, üç, dört,
Erbakan, Ecevit, Erdoğan,
Beş, altı, yedi,
Olmuştu, her bir iş tamam.
Engelleyemediler, durduramadılar,
O yüce ruhun yükselişini.
İnançlıların en sevdiği kişiler, mucizeyle gelenlerdir.
Biz büyüyoruz, gökyüzü sevgisindeki öpücüklerle.
Akıl almaz yüce bir istek, çağırıyor bizi, daha da yükseğe!
Sanırsınız, İsa dirildi, kurtla kuzu kardeş olacak.
O zalimlerin, engelleyicilerin haberi geldi bize!
Namahreme el uzatmak, Âşık Veysel gibi
'Benim sadık yârim kara topraktır.” diye, inildetmek işimiz.
Çaresiz dertti de sizinki, şu dirilenlerin yanındaki eşler ne ola?
Engelleyemediler, durduramadılar,
O yüce ruhun yükselişini.
İnançlıların en sevdiği kişiler, mucizeyle gelenlerdir.
Biz büyüyoruz, gökyüzü gibi sınırsız sevgi öpücükleriyle.
Akıl almaz yüce bir istek, çağırıyor bizi, daha da yükseğe!
Yine göster, yüce ruhunun yükselişini!
Yine coştur, şükür sedaları yükselsin göğe!
Abdullah Bedeloğlu