Abdullah Bedeloğlu - Yolun Sonu

Yolun Sonu

YOLUN SONU
Bu yurdun direği yok, afetin gereği yok
Kıblesi başka gönlü başka kılavuzu velisi yok
Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm mirası
Yolun sonunda görünüyor iflası

Eşe, kardeşe, dosta düşman ediyor.
Sevgiye, dostluğa hasretim, bağrım yanıyor
Duyguları, hazları, nimetleri tattırmıyor
Yollara, yarınlara umutla bakılmıyor

Hilesi, çilesi seziliyor, deli ediyor.
Pazarda satılsa türlü çeşit sebze, meyveler
Alım gücü yok çoluk çocuk yiyemiyor.
İnsanı, bitkisi, hayvanı, malı görmüyor değer.

Yetişmiyor, ne insan, ne bitki, ne hayvan yetişmiyor.
Sana muhtaç değil, devşirme, vesayet, müstevli ona yetiyor.
Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm, cinnet armağan ediyor.
Elçi, kıble beğenmiyor, yolun sonu görünüyor.
Ayrılıklar özlem hissettirmiyor, nefret sürüyor
Ölüm, cinnet birileri, ganimet biliyor.
Yaralar sarılmıyor, deşiliyor, kan durmuyor
Yaslar görülmüyor, duyulmuyor, kaos artıyor.

Mutluluğun türküsü yok, başarının öyküsü yok.
Dünyada çıkamaz hiçbir zaman üst tura
Mucidi, icadı, keşfi yok, füzeye karşı elde kasatura
Markalar, fabrikalar elin, sessiz gemiyle hicretin çok

Dinle! Böyle bir dünyayı söyle ne yapayım?
Bak! Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm, bir cinnet
Gözler görmüyorsa, kulaklar duymuyorsa, vuslat olmuyorsa
Yolun sonu görünüyor. Kurtarıcı elim tutsa, bırakmasa.
Abdullah Bedeloğlu

Abdullah Bedeloğlu


SİZCE BU ŞİİR NE HAKKINDA
Gönder Şiiri Etiketleyi