Abdullah Bedeloğlu - Sessiz Gemiden Sesleniş

Sessiz Gemiden Sesleniş

SESSİZ GEMİDEN SESLENİŞ

Nas! Bitmiyor fakir eden ayrıştıran nifak şerri
Fesat zehri yıkıyor kalpleri, mabet yeri, feri.

Emelimi yaşatacak yer bırak ya Rab dünyada
Neresidir göster bize, götür yaşat mihrabında.

Sürmesin zulümlü hal, ulaştır refahlı felâha.
Arşa açılıp girsem koynuna çıkmadan sabaha.

Aynı bakış, aynı emelde mutlulukla ilk safta
Cennet kapısından geçip konsak, doysak o vuslata.

Gel kapatalım, hicranlı, matemli hayat devrini.
Kalmasın arkanda elemli sevgili, ver elini.

Ne zaman bitecek çile, bu nafile bekleyişler?
Boş yere sürmesin hicran, şifa ister nemli gözler.
Sevilmiş, seven memnun kalsın kıbleden, doğru yoldan.
Bilinmezde kaybolmasın artık rota ver limandan

Yıllarca yolcusu yok gibi sessiz gemi sefer etti.
Dönmedi hiç kimse geri, bu hal hüzünle sürüp gitti.

Dağılmadı başlardan gizemli fetretliğin sisi.
Bir devri boğamadı mı yoksa tevfikinin sesi?

İmanın yangını duman duman dağların başında
Bir benim değil cümle âlemin, insanların başında

Bak, Kırmızı Başlıklı Kız'ı, ninesini kurt yemiş.
Gör, kurt avı, o gün başlamış, bugüne kadar gelmiş.

Bir yanda Drakula, Kurt Adam, Cadı Asena avı,
Ümmete tuzak kurulmuş, sebep ganimet barbarlık savı.

Bu şehir girdap gülüm, âlem girdapta yaşar elem.
Mihrabıma simsiyah tüller düşmüş bitmiyor matem.
Abdullah Bedeloğlu