Abdullah Bedeloğlu - Şaheser

Şaheser

Bir şaheser yaratmış yaratan.
Göğü, göğsü süslemiş yaratan.
Karanlığı gözlerinde süzüp aydınlığı bırakmışsın geriye.
Sarı başak tutmuş lüle lüle zülfün güneş döküyor hayatıma.
Zamanda yolculuk kutlu, yolcu kutlu, bekleyen kutlu olunca;
Başak tutuyor ekinler tane tane düşüyor avuçlara.
Kuşlar cami avlusunda gökte pervaneler çiziyor uçuşarak.
Biliyorlar bugünde karınları doyacak.
Gönüller bereket fışkırıyor, ümitler serperek...

Başaklarından dökülen ekinler altın olup avuçlarına düşsün.
Fakirlik uzak olsun senginlik, zenginlik yüze vursun.
Çıplak geldik hepimiz.
İhtişamı giydirecek kudretin yok mudur Rabbimiz?
Kendine göre kendin, herkese göre hiç kimsesin…
Rabbime bana göre yaratılanların en güzelisin.

Sarı başaklar tutmuş saçların düşüyor yanaklarıma.
Bakınca gözlerine kendimi görüyorum yüreğinin ta derinlerinde.
Eriyorum sıcaklığında sen olup görünüyorum gözlerimde. Gülüm, gülümsemem, gülüşüm, sedam, yürüyüşüm… sen oluyor sen.
Evler, arabalar, yollar, düşler, gerçekler… sen oluyor sen.

Kendini okşayıp sevdiğinde sevdiğin ben.
Kendimi okşayıp sevdiğimde okşadığım, sensin sen.
Sadakatin, sevgin… kendine.
Şahidim Tin süresini gönderen;
'En güzel surette yaratmış.” Yaratan.
Kendine göre kendin, herkese göre hiç kimsesin…
Bana göre söylemiştim, biliyorsun sen…

Bir şaheser yaratmış yaratan.
Göğü, göğsü süslesin yine yaratan.
İsmini yerden göğe merdiven ettiren.
İyiliğiyle kavuştursun her işi sona erdiren.

Bırakma beni sensiz.
Yalpalatıyor esen rüzgar sensiz.
Elinin tersi gelse de nedensiz.
Senden sana sığınıyorum, affedersin! Affedersin!
Bekletme uzun, ben de sen de kaybedersin.
Abdullah Bedeloğlu