Abdullah Bedeloğlu - Namert, Hırsız Olmadım, Olmam Ben

Namert, Hırsız Olmadım, Olmam Ben

Namert, Hırsız Olmadım, Olmam Ben
Maviyi göremez olduk üstüme siyah çökmüş sanırsın.
Siyahları süzüp aydınlığı getirmeye sözler verirsin.
Tarihin de geleceğin de kitabını yazdık.
Okusan, kendi sözünden utanırsın.

Bulmaca, bilmece sözler ile ettin hayatı oyun,
Beni de oyuncak yerine koydun.
Mutluluğu yasak ettin.
Kafamıza sopa vurup
Önünü göremez, yolunu bulamaz sandın.

Gökteki kara bulutlara bakıp
Günlerimi de katran karası yaptığını sandın.
Kara bulutlar, yağmur, şifa olup yağar,
Barajlar zapt edemez üstlerinden taşar.

Giden iflah olamaz mı, cana can?
Sen sopa vurup kör ettim, önünü göremez san.
Ben geçmişin, geleceğin de tarihini yazdım.
Duydu sağır sultan, sen bulmaca, bilmece ile oyalan.
Giden salah bulamaz mı, cana can?

Arıyordun, elin, gözün yüzüme sürdün.
Canımdan, ruhumdan bin parça göründün.
Kırılmış bin parça ayna kırıntılarımda, kendini gördün.
Beni de hırsız bildin, Hırsız değilim, ruhundan parçalardı gördüğün.

Duyan namahrem bilip el süremez.
Yiğit olan başkasının yârini ç&almaz.
Sürgün de değilim okyanusuna akan pınarım.
Sen kimsin söylemiştim ben.
Namert, hırsız olmadım, olmam ben.

Ben mi kimim, onu mu sorarsın sen?
Güzellikler sunan aynaydım ben.
Kırılmış şimdi bin parçayım ben.
Bakınca görürsün her bir parçama,
Yalnızca kendini, cana can güzel.

Mücevher kutuna saklayıp
Cana can ettiğini bilirim ben.
Kendini sevdiğinde, sevdiğin benim ben.
Beni sevdiğinde, sevdiğin sensin.
İstersen ruhları yaratana sor sen.

Beni benden, senden başkasında arama sen.
Allah korusun, ç&alarlar, kaybolursun.
Kaybederim, bulamam seni ben.
Bir seslensen sen, canı gönülden,
Mezarda taş olsam, dile gelir konuşurum ben.
Abdullah Bedeloğlu

Abdullah Bedeloğlu