Abdullah Bedeloğlu - Kelepçe

Kelepçe

KELEPÇE
Şükürden o kadar mı uzak pınarların;
Susuzluktan kurudu meyve veren ağaçların.
Hıçkırıklara karıştı yiğitlerin, yılların.
Rüzgârı yokluğa estirdin sen Aydın!

Yokluğun kıskacında yemyeşil ovaların,
Gözyaşı damlatıyor ah sevdalı insanların.
Kimsesiz kalmış suçladığın kaldırımların.
Suyu, ekmeği, sevdamı kelepçeledin sen Aydın!
Dallarda gülümseyen buseleri,
Sevişli, sürmeli gözleri,
Gül dokunuşlu kokuları
İlahi davetleri sen kelepçeledin sen Aydın!

Camiyi, gölgesinde yürüdüğüm minareleri,
Kimsesizlerin çilekeş annesi kaldırımları,
Kurtuluşa götüren sıcak ocaklı okulları,
Güneşi sen kelepçeledin sen AYDIN!

Abdullah BEDELOĞLU